چکیده :جویدن ناخن عادتی خجالت‌آور، ناپسند و از لحاظ اجتماعی غیرقابل قبول است که در کودکان شیوع بیشتری دارد و می‌تواند باعث عوارضی مانند کوتاهی غیرعادی ناخن‌ها، التهاب و عفونت اطراف آن و آسیب به رفتار خود فرد شود. کارشناسان علل مختلفی برای جویدن ناخن مطرح می‌کند. آنان معتقدند علت عمده آن، ناشی از ترس و اضطراب است. و روشی برای ابراز دلگیری‌ها و دلخوری‌ها باشد. هنگامی که کودک نمی‌تواند خشم خود را در مقابل ناکامی‌ها و محرومیت‌ها نشان دهد با جویدن ناخن آرامش موقتی پیدا می‌کند. که آثاری نظیر افت تحصیلی و کاهش اعتماد به نفس همراه دارد و لازم است والدین مربیان مدرسه بیشتر به این مسأله توجه کنند و به سادگی از کنار آن نگذرند. ما وقتی که فرزندانمان مریض جسمی می‌شوند برای سلامتی آنان تلاش می‌کنیم اما وقتی عصبی می‌شوند و پرخاشگری می‌کنند و افسرده می‌شوند و … بر آنان فشار می‌اوریم و تحقیرشان می‌کنیم. برای این‌که کودکی به این اختلال رفتاری دچار نشود والدین باید رابطه‌ی خوبی با یکدیگر داشته باشند و محیطی آرام و بدون دغدغه برای فرزندان خود فراهم کنند.
مقدمه :
جویدن ناخن یکی از عادات کودکان است که والدین را بسیار ناراحت و کلافه می کند. تحقیقات نشان می دهد که تقریباً ۳۸ درصد کودکان ۶ تا ۴ ساله ناخن هایشان را می جوند.این عادت تا ۱۰ سالگی به اوج خود می رسد و در مواردی تا ۶۰ درصد کودکان افزایش می یابد. همچنین بیشترین میزان ناخن جویدن در پسران۱۴- ۱۳ ساله است. ناخن جویدن در دختران حدود ۱۱ سالگی به بیشترین حد خود می رسد.انسان بعنوان یک موجود زیستی – روانی – اجتماعی در روند رشد و تحول خود با محرک ها و مسائل متفاوتی برخورد می کند و در برابر هر کدام از آن ها به واکنش و اتخاذ تصمیم ویژه ای می پردازد . گاهی به خاطر شدت محرک خارجی و محدودیت تجربه به پرخاشگری و رفتارهای ایذایی پرداخته و گاهی در برابر آن عقب نشینی کرده و با استفاده از مکانیزم های دفاعی به توجیه و دلیل تراشی رفتار خود می پردازد . در برخورد با افراد مختلف در محیط اجتماعی با شناسایی حالات عاطفی و گفت و گو با آنان می توان تا حدودی به شخصیت آنان پی برده و متوجه شد که فرد از چه مشکلی رنج می برد . یکی از مشکلات فراوان دوره ی کودکی و نوجوانی ناخن جویدن می باشد که در صدی از افراد را مبتلا ساخته و قدرت سازگاری را از آنان سلب نموده است .
- ۹۶/۰۶/۰۴